Rejestr umów dziurawy jak szwajcarski ser

Jak już pisałam, po 2 miesiącach oczekiwania otrzymałam coś, co w mniemaniu Burmistrza i urzędników jest rejestrem umów.
Analizując ten materiał doszłam jednak do wniosku, że jest to tylko pewien zbiór danych pozostający w luźnym związku z realnym wydatkowaniem publicznych środków i zarządzeniem, które określa zasady tworzenia tego rejestru.

Burmistrz Gminy Mosina Jerzy Ryś w zarządzeniu z 30 marca 2015 r., czyli 4,5 roku temu nałożył obowiązek prowadzenia rejestru, określił zasady i przypisał to zadanie Referatowi Organizacyjnemu, który podlegał Sekretarzowi Gminy
http://bip.mosina.pl/zasoby/files/zarzadzenia/2015/regulamin_organizacyjny_rok_2015z.pdf
Rozdz. XI Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Miejskiego w Mosinie:

§ 71
1.Referat Organizacyjny Urzędu Miejskiego w Mosinie, prowadzi Rejestr umów.
2. Rejestracji podlegają umowy, których stroną jest Gmina Mosina.
3. Przed zawarciem umowy pracownik merytoryczny odpowiedzialny za prowadzoną sprawę jest zobowiązany w referacie organizacyjnym pobrać numer umowy, jest to jednoznaczne z rejestracją umowy.
4. Podczas rejestracji, podaje następujące informacje:
– przedmiot zamówienia;
– data sporządzenia umowy;
– dane kontrahenta;
– kwota;
– osoba odpowiedzialna merytorycznie;

W otrzymanym przeze mnie zbiorze danych brak daty sporządzenia umów, kwot umów, wykasowano nazwiska osób fizycznych, choć nie wszystkich…
Nie ma tez liczby porządkowej, co wydaje się w każdej tabeli sprawą oczywistą. Są natomiast numery umów, o których mowa w zarządzeniu.
W wybranym fragmencie 200 numerów w spisie ujęto 101 umów, aż 99 brak.
Dlaczego ich nie ma? Pominięto je celowo, bo były niewygodne, czy spowodowało to urzędnicze niedbalstwo, brak procedur i kontroli w urzędzie?

Trudno w tej sytuacji nie stawiać sobie pytań:

Po co są zarządzenia Burmistrza? Pro forma, żeby były?
Czy warto wydawać zarządzenia, skoro urzędnicy ich nie stosują, być może nawet nie znają? Czy Burmistrz zna treść zarządzeń?
Jak działa Urząd Miejski? Jaki jest system kontroli wewnętrznej?
Jaki jest system zarządzania?
Czy informacje otrzymywane od Burmistrza są wiarygodne i rzetelne?
Ile wcześniej ja, inni radni i mieszkańcy otrzymywali takich nierzetelnych odpowiedzi?
Czy warto w ogóle zadawać pytania, skoro jest tyle dowodów, że Burmistrz podpisując się pod nimi, nie bierze za nie odpowiedzialności?
Czy da się jeszcze odbudować utracone zaufanie?
Czy Burmistrzowi zależy na jakości, wiarygodności i zaufaniu?
Czy może wystarczy mu 11 wiernych i ufających bezgranicznie radnych?
Czy to jest szczyt jego ambicji?

No i pytanie dla mnie najważniejsze:
Co ja tutaj robię? Jaki to ma sens?

Na koniec trochę na temat, a trochę nie, fragment z “Małego Księcia” (Antoine de Saint-Exupéry) nie mylić z “Księciem” N. Machiavellego:

Mały Książę był zdziwiony. Planeta była maleńka. Nad kim Król mógł panować?
– Najjaśniejszy panie – powiedział – proszę mi wybaczyć moje pytania…
– Rozkazuję ci pytać – pospiesznie powiedział Król.
– Najjaśniejszy panie, kim najjaśniejszy pan rządzi?
– Wszystkim – z wielką prostotą odpowiedział Król.
– Wszystkim?
Król dyskretnym ruchem wskazał swoją planetę, inne planety i gwiazdy.
– Tym wszystkim? – spytał Mały Książę.
– Tym wszystkim – odpowiedział Król, ponieważ był to monarcha nie tylko absolutny, ale i uniwersalny.
– I gwiazdy najjaśniejszego pana słuchają?
– Oczywiście – odrzekł Król. – Słuchają natychmiast. Nie znoszę nieposłuszeństwa.
Mały Książę zachwycił się taką władzą. Gdyby on ją posiadał, mógłby widzieć jednego dnia nie czterdzieści trzy, ale siedemdziesiąt dwa, nawet sto, nawet dwieście zachodów słońca bez przesuwania krzesełka. A ponieważ był trochę smutny z powodu swej małej opuszczonej planety, ośmielił się prosić Króla o łaskę:
– Chciałbym zobaczyć zachód słońca. Proszę mi zrobić przyjemność. Proszę rozkazać słońcu, aby zaszło…
– Jeśli rozkażę generałowi, aby jak motyl przeleciał z jednego kwiatka na drugi, albo rozkażę mu napisać tragedię, albo zmienić się w morskiego ptaka, a generał nie wykona otrzymanego rozkazu, kto z nas nie będzie miał racji: ja czy on?
– Jego Królewska Mość – odpowiedział stanowczo Mały Książę.
– Słusznie. Należy wymagać tego, co można otrzymać. Autorytet opiera się na rozsądku. Jeśli rozkażesz twemu ludowi rzucić się do morza, lud się zbuntuje. Ja mam prawo żądać posłuszeństwa, ponieważ moje rozkazy są rozsądne.
– Więc jak jest z moim zachodem słońca? – przypomniał Mały Książę, który nigdy nie porzucał postawionego pytania.
– Będziesz miał twój zachód słońca. Zarządzę go. Lecz zaczekam, w mądrości rządzenia, aż warunki będą przychylne.
– Kiedy to będzie? – informował się Mały Książę.
– Hm, hm! – zamruczał Król, badając gruby kalendarz.
– Hm, hm, to będzie około… około… to będzie dziś wieczorem o godzinie 19.40. I zobaczysz, jaki mam posłuch. Mały Książę ziewnął. Żałował straconego zachodu słońca, a poza tym już się trochę nudził.
– Nie mam tu nic do roboty. Odejdę.